با ساخت سیستم پایلوت خنککننده در مدت زمان پنج ماه از سوی پژوهشگران صنعت نفت، ارزیابی اقتصادی مصرف آب و میزان مواد بازدارنده خوردگی و مواد ضد رسوب محقق میشود.
محسن صبوری؛ مسوول پروژه ساخت و راهاندازی سیستم پایلوت خنککننده برای ارزیابی مواد بازدارنده خوردگی وضد رسوب در گفتوگو با خبرنگار پایگاه اطلاعرسانی شرکت ملی نفت ایران از ساخت و راهاندازی سیستم پایلوت خنککننده در مدت زمان پنج ماه به منظور ارزیابی مواد بازدارنده خوردگی و ضد رسوب در پژوهشگاه صنعت نفت، خبر داد.
صبوری با بیان این که این سیستم پایلوت در پتروشیمی مارون مورد استفاده قرار میگیرد افزود: این سیستمهای خنککننده براساس شرایط فرایندی و مطابق با استانداردهای مهندسی، تجربیات صنعتی و تحقیقاتی موجود از سوی گروه پژوهشی خوردگی فلزات پژوهشگاه صنعت نفت به منظور ارزیابی مواد بازدارنده خوردگی و ضد رسوب طراحی و ساخته شده است.
وی تصریح کرد: با ساخت سیستم پایلوت خنککننده برای ارزیابی مواد بازدارنده خوردگی و ضد رسوب، مصرف مواد بازدارنده خوردگی و ضد رسوب در سیستمهای خنککننده قابل ارزیابی خواهد بود.
صبوری ارزیابی ماده بازدارنده خوردگی و یا ضد رسوب را یکی از مزیتهای سیستم خنککننده خواند و افزود: براساس استاندارد، هر دوره ارزیابی حدود 30 تا 90 روز زمان میبرد و طولانی بودن دوره ارزیابی برخلاف روشهای تسریع شده آزمایشگاهی، سبب میشود سرعت خوردگی دقیقتری برای آلیاژهای مهندسی مسیر گردش آب اندازهگیری شود.
وی تشخیص نوع خوردگی ایجاد شده و نحوه رسوبگذاری روی سطوح فلزی و بهویژه سطوح حرارتی را از دیگر مزایای این سیستم برشمرد و گفت: خوردگی موضعی (از جمله خوردگی حفرهای) برای جوانهزنی و رشد احتیاج به گذشت زمان دارد از این رو با استفاده از سیستم پایلوت خنککننده، مشاهده و مطالعه خوردگی موضعی، بهویژه خوردگی حفرهای آلیاژهای مهندسی با دقت بیشتری امکانپذیر است.
صبوری با بیان این که ساخت سیستم پایلوت خنککننده و توجه به ارزیابیهای پایلوتی، اهداف فنی و اقتصادی برای مصرف بهینه آب و مواد شیمیایی در سیستمهای خنککننده ایجاد میکند افزود: سیستمهای خنککننده یکی از مهمترین بخشهای کارخانهها و مراکز صنعتی است که در صنعت از انواع آن برای خنک کردن تجهیزات فرایندی و کنترل دمای فرایندهای تولیدی استفاده میشود.
وی با بیان این که سیستم باز گردشی از متداولترین انواع سیستمهای خنککننده است، تصریح کرد: خنککننده باز گردشی به دلیل وجود اکسیژن محلول در آب و تماس آب با اتمسفر صنعتی، تبخیر و تغلیظ نمکهای محلول در آن، همواره با مشکلات نظیر خوردگی، رسوبگذاری و رشد میکروارگانیسمها مواجه است از این رو فرایند خوردگی، به تدریج، زیانهای مالی یا جانی جبرانناپذیری را ایجاد میکند.
صبوری گفت: در کشورهای صنعتی دنیا با وجود توجه به مقولههای فنی و اقتصادی در طراحی تجهیزات فرایندی و فرایندهای تولید، هزینههای تحمیلی ناشی از خوردگی 3 تا 5 درصد تولید ناخالص داخلی (GDP) تخمین زده میشود.
وی افزود: مجموع هزینههای مستقیم و غیرمستقیم خوردگی در آمریکا در سالهای 1998 و 2008 به ترتیب 276 و 439 میلیارد دلار برآورد شده که حدود 3 درصد تولید ناخالص داخلی (GDP) آمریکا در سالهای یادشده بوده است و این مسأله اهمیت توجه به موضوع خوردگی در کنار مباحثی چون افزایش تولید را نشان میدهد.
صبوری رسوبگذاری را از دیگر مشکلات سیستمهای خنککننده عنوان کرد و افزود: رسوبگذاری در سیستمهای خنککننده منجر به ایجاد گرفتگی در تجهیزات فرایندی، عدم دستیبابی به ضرایب حرارتی و کاهش تولید میشود.
وی در ادامه توضیح داد: رسوبگذاری، بازدهی عملیات سیستم خنککننده را کاهش داده و باعث افزایش هزینههای نگهداری تعمیر و تعویض قطعات میشود، از این رو انجام پروژههای حفاظت از خوردگی در سیستمهای صنعتی بسیار حائز اهمیت است.